Ik verlaat mij, lief

Als trauma “Ne me quitte pas” van Jacques Brel naar het Nederlands had vertaald.

Het eerste nummer dat ik heb uitgebracht. Zelf ingezongen. Man, man, man, wat een weg was dat. Maar we zijn er. Mede met dank aan mijn lieve zangdocent.

De dieperliggende laag van dit nummer is niet enkel het smeken dat iemand jou alsjeblieft niet verlaat. Het kwaad was daarvoor al geschied, als niemand het ziet. 

Als je alles ervoor over hebt zodat iemand jou niet verlaat, verlaat je waarschijnlijk jezelf. Je doet alles, buigt mee, net zolang tot je niet meer zonder die persoon weet wie jij bent. 

Dat je überhaupt in deze situatie terecht komt, ligt waarschijnlijk in hechtingsproblematiek. Als je geen goede hechting hebt aangeleerd, leer je dat door schade en schande. En dan hoop ik dus dat je ervan leert.

In deze Nederlandse vertaling van ‘Ne me quitte pas’ vertel ik het verhaal dat onder het machteloze ‘Verlaat mij niet’ schuilgaat. Het trauma dat trekt en verstoort. Het bang zijn om verlaten te worden, maar ondertussen zelf al vertrokken zijn. Of anders er wel onbewust alles aan doen dat de ander vertrekt of al vertrokken is. En jij maar denken dat je er alles aan deed of hebt gedaan. Dat het je overkomt.

Door zo graag te willen dat een relatie wél werkt, kun je -zeker met hechtingsproblemen- onbewust en onbedoeld jezelf verliezen in de ander. En als jij er niet meer bent, is degene van wie werd gehouden er dus ook niet meer. Dus is het logische gevolg dat die persoon jou dus verlaat.

Maar ik verliet mezelf eerst.

Het lied om te luisteren op spotify of via soundcloud:

De tekst voor als je mee wilt lezen:

10/10

Op zoek naar een specifiek product?